شمال نیوز: همکار خبرنگاری می گفت : روزی که مرحوم علی کردان از مجلس هشتم رأی اعتماد می‌گرفت، نهار در منزل یکی از روحانیون محترم ساری مهمان بودم. یکی از نمایندگان ادوار مجلس وابسته به طیف اصلاحات نیز حضور داشت. تلفن همراه نماینده مورد نظر زنگ خورد، جواب داد و پس از این‌که خبری را شنید، چند بار گفت خدا را شکر. گوشی را قطع کرد و گفت کردان برای وزارت کشور رأی اعتماد گرفت.

وی ادامه داد : من با تعجب از این نماینده که وابسته به طیف فکری مخالف کردان بود پرسیدم شما چرا خوشحالید؟ شما که با هم چند بار حکایتی و شکایتی داشتید. گفت: با آقای کردان از نظر سیاسی در یک طیف نیستیم اما خیلی مرد است و نسبت به مازندران و به‌ویژه ساری تعصب خاصی دارد و این برای من بسیار ارزشمند است. در مورد شکایت هم سه بار از من به دلیل اختلاف نظر سیاسی و زیر سوال بردن وی ازاین منظر شکایت کرد اما هر سه بار روز دادگاه با خودش تماس گرفتم و گفتم امروز دادگاه داریم با احترام و بزرگواری از من خواست به دادگاه نروم و با اعلام رضایت از پیگیری شکایت منصرف شد. 

ده سال بعد ....

امروز و در سال 99 بیش از ده سال از « درگذشت کردان» گذشت  ؛ قصد ما این است که به مدیران استان که همواره دغدغه خود و دیگر سرمایه‌های انسانی مازندران را دارند یادآور شویم که به گواه موافق و مخالف، کمتر مدیری مانند مرحوم حاج علی کردان نسبت به این موضوع دغدغه داشت و در جهت رفع این دغدغه‌ها، گام‌های عملی برداشت.

از میان مدیران امروز استان همه این روحیه حاج علی کردان را می‌شناسند و پیش خود به آن معترفند، هرچند شاید به مصالح سیاسی خود نزدیک نبینند و آشکارا این حقیقت را بیان نکنند.

یکی از دوستانی‌که در صدا و سیمای مرکز کار می‌کرد ، می گفت : همه مدیران ادوار استان کُلُّهُم اَجمَعین، به اندازه حاج علی کردان جوانان و فرزندان مازندران را در ادارات تهران و کرج و ساری جذب نکردند و به خاطر ندارم آن مرحوم ذره‌ای این خدماتش را علنی کند و ندیدیم در تلویزیونی که در اختیار خودش و همین نیروها بود بنشیند تا نمایشی از خدمات خود ازجمله امتیازاتی که برای استان مازندران گرفت ارائه کند و منتی بر کسی بگذارد.

خوش‌مان بیاید یا نه مرحوم علی کردان مدیری مردمی بود که تعصب زیادی به مازندران و بویژه ساری داشت که خدماتش به این استان و شهرستان از خاطره ها زدوده نمی شود.

و اما امروز ؛

این روزها و با سفر رئیس سازمان برنامه و بودجه به مازندران و بازدید از یک مجموعه فرهنگی ، از  تالار فرهنگی مرکز استان بدون پیشوند مرحوم کردان نام برده شد .

نگاهی به سوابق یک نامگذاری

در دیماه سال 88 بود که سایت رسمی استانداری مازندران و برخی رسانه‌های مکتوب و مجازی کشور و استان مه سند آن نیز موجود است نوشتند : «طاهایی استاندار مازندران در جلسه شورای فرهنگ عمومی استان از نام‌گذاری یک مرکز فرهنگی هنری مرکز مازندران به نام «مرحوم علی کردان» خبر داد و تصریح کرد: ۷۰۰ میلیون اعتبار برای این پروژه اختصاص داده شد» .

از سویی ، اگر در سایت‌های مجازی برای «تالار فرهنگی مرحوم کردان» مختصر جستجویی انجام دهید، تعداد گسترده‌ای از اخبار و پیوندها را در این زمینه مشاهده خواهید کرد . از مدیران کل فرهنگ و ارشاد تا معاون وزیر فرهنگ و ارشاد اسبق و ازجمله در سال 96  معاون وقت فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران که درحال حاضر مدیرکل است در رسانه‌ها از این تالار با عنوان تالار فرهنگی مرحوم کردان یاد می‌کنند که قطعاً همه این اخبار برابر همان سخنان در شورای فرهنگ عمومی استان صورت گرفت .

آنچه مسلم است اینکه ؛ اگر هر دولتی که با نگاه مخالف دولت فعلی بر سر کار آمد، تمام نامگذاری ها را تغییر دهد و که سنگ بر روی سنگ نمی‌ماند و اساساً این کاری منصفانه نیست.
 

بسیاری از تحلیلگران سیاسی بر این باور هستند که پیروز انتخابات 1400 جریان اصولگرایی خواهد بود، آیا منطقی است پس از استقرار و به دست گرفتن دولت، تمام نامگذاری ها را تغییر و تمام تصمیمات مدیران ارشد استان را در این دولت را کأن‌لم‌یکن تلقی کند؟! 

از شورای فرهنگ عمومی و همچنین از مدیرکل فرهنگ و ارشاد و همه مدیرانی که از خدمات فراوان مرحوم کردان آبه مازندران و ساری گاهی داشتند می‌خواهیم در این زمینه شجاعانه اظهار نظر کنند و اجازه ندهند  نام تالار فرهنگی کردان تغییر کند.

نام‌گذاری پارک مرحوم عزت الله دامادی، بزرگراه مرحوم سلیم بهرامی و موارد مشابه هم زنده نگاه داشتن نام بزرگان شهر است که روزی در میان ما بودند و امروز نیستند و هم این پیام و انگیزه را به مدیران خدمتگزار می‌دهد که شهر و شهروندان هیچ‌گاه خادمان خود را از یاد نمی‌برد .

کلام آخر ؛

به هر روی حذف نام مرحوم علی کردان از تالار فرهنگی ساری زیبنده مازندران نیست و با هر دلیلی  که صورت پذیرد در پرونده عملکردی مدیران دوره کنونی ثبت و درج خواهد شد و آیندگان قضاوت خواهند کرد . به هر دلیل ؛ فراموشکاری یا سیاسی کاری .....